Aydınlık Yağıyor Şiiri - Nurhan Özgel

Kış yağıyor İstanbul'a
Soğuk yağıyor

Üşüyor sevgisiz insanlar
Yalnızlık yağıyor

Egolarının elinde insanlar esir
Narsistlik yağıyor

Kötü kovuyor iyi düşünceyi
Çaresizlik yağıyor

Haklı haksız çıkıyor
Acı çeken hor görülüyor
Cehennem yağıyor

Ürküyor sevgi,
İnciniyor vefa
Gözyaşı yağıyor

Harcanıyor çok sevenler
Huysuz, şımarık çocuklara
Kırgınlık yağıyor

Sonra,
Biraz sonra
Çok az sonra

Tertemiz bir yağmur yağıyor
Yıkıyor tüm acıları
Pırıl pırıl bir aydınlık yağıyor

Aydınlık yağıyor bu şehire
İşık yağıyor.