AYDINLIK ve KÖLE -I- Şiiri - Erdal Gişi

Haklı çıkmak için binlerce sebebim var
Binlerce insan gibi

Hala ayak diretiyorum belli
Ama kolay değil…
Yanlış içinde yanlış
Kölelik kanunu gibi…

Kolay mı zindandan kaçıp kuralsızca yaşamak
Çiçeklere dokunmak, çimenleri okşamak
Sahipsiz merkepler gibi…

Yalnız kaldığımı yeni anladım
Kimsenin suçu yok
Onlar alaca karanlığından mutlu
Rüyasından uyandırılan
Başı güneşe eren ben
Yanışım ondan
Anlaşılmazlığım ondan

Görmüyor musunuz ki güneş… güneş
Hem değil mum gibi, kandil gibi…
Ne yapacağım artık
Siz kandillerden medeniyet kuruyorsunuz
Ya ben güneşten ne yapacağım

Zamansız güneşe nasıl alışacağım
Karanlık mazimi nasıl ışıtacağım
Kırılır mı söner mi
Nasıl taşıyacağım…

Benim atmosferim şeffaf
Artık karanlık yaşayamam
Nasıl gizlerim, nasıl anlatırım…
Nasıl anlayacaksınız bilmem
Belki ben de sizi anlamayacağım

Hala ayak direttiğim besbelli
Yarım asırlık geceden
Sehere kalkmanın mahmurluğu gibi

14,12,03