Aydınlık Ufukların Genci Şiiri - Ahmet P ...

Bir genç ki, çeliktendir taşıdığı şu yürek.
Kalbi azimle dolu, eğilmez onda bilek.
Nice dere ve göller aştı, gülümseyerek.
Ona kulaçlanacak derin okyanus gerek…

Bir genç ki, zalimlere asla eğmez başını.
Bakıp geçemez zulme, hemen çatar kaşını.
Batıla karşı her an, sürdürür savaşını.
Asla akıtmaz yere mazlumun gözyaşını.

Bir genç ki kalbi hizmet aşkıyla her an yanar.
Bir mazlum ah etse, onun yüreği kanar.
Muhtaç olan insana damlada derya sunar.
Onu yakından gören rahmet pınarı sanar.

Bir genç ki, şer lokmayı para versen de tatmaz.
Alın teri dökmeden, kazancı cebe atmaz.
Beş kuruş çıkar için onurunu hiç satmaz.
Düşmanlar yol alırken benim bu gencim yatmaz.

Bir genç ki, küheylanlar gibi durmadan koşar.
Gayesine ulaşmak için daim yol aşar.
Yüreği umut dolu, kabına sığmaz, taşar.
Yeşerttiği çöllere bakıp coştukça coşar.

Bir genç ki yürüdüğü yolların tümü aktır.
Öyle hayat yaşar ki, günleri hep berraktır.
Tertemizdir şu alnı, yağan kar gibi paktır.
Benim inançlı gencim, kirlenmeyen yapraktır.

Bir genç ki, mermilere göğsünü geren bir er.
Tüm ordulara örnek gösterilen bir nefer.
Aklı hep meydandadır, dar gelir ona siper.
Bugün savunma varsa, yarın hücuma gider.

Bir genç ki, göremezsin onda gafletten bir iz.
Söylediği cümlede her zaman öznesi biz.
Bencillik yapamaz o, olamaz basiretsiz.
İyi bakın bu gence, ondan ibret alın siz.

İstanbul-2009