Aydınlık Ufuklar Şiiri - Faruk Yıldız

İndi gök kubbemize büyük bir haykırış,
Sessizliği ta derinden bozdu ve…
Âlem sessizliği çöktü ortalığa,
İnsanlığa bir muştu sundu ötesi için
Karanlığı tutup silkeledi
Ve penceremden aydınlık ışıkları bana getirdi.
Aldım ve sesini dinledim
Ta ki içime işleyene kadar.
Yeter ki incitmesin, ağlatmasın,
Sarsmasın bedenimin yıkılmaz sandığımkulelerini.
O haykırış ki tutsun karanlığı
Çeksin aydınlık ufuklara doğru,
Zincire vursun ve bir daha…
Karanlıktan öteye gidemesin o karanlık.
Tutsun ve öldürsün,
Yeter ki karanlıklara boğsun.