Aydınlık Olsun Toprağın Üstü

Yine uyanır her sabah tüm dünya
gecenin hüznü,yeni günün sıkıntısıyla.
Yine uyanır her sabah tüm doğa
sevgiyle,sessizce,kokusuyla.

Her yeni gün bir yıkımdır insanlara,
Eylül'e benzer tüm yüzler,ürkek
salgınca başlar konuşmalar,geveze
ve algısızca yaşlanır yürekler,duyarsız,
yine aydınlanmadılar der: Güneş
çekilir dağların ardına,karamsar,kızararak.

Silinmeli yüzlerin hüznü
gerinmeli yüreğin bedeni
serilmeli sevginin tümü
aydın olsun toprakların üstü.

Bir yazgı sanır mutsuzluğunu
razı olur,bilmez gelmiştir yaşamın sonu.
Unutur açtığını her gün sevginin yaşam için
derince bir yara alır,başlar hüzün taşmaya.

Bir çatlak var duvarında ilişkilerin
derinlik yok içinde düşüncelerin
anlık heyecan var ötesi sütlliman
coşkulu yürek atışları bakalım ne zaman..!

Silinmeli yüzlerin hüznü
gerinmeli yüreğin bedeni
serilmeli sevginin tümü
aydın olsun toprakların üstü.

25/11/87