Ne aynı taştır kalan,ne de aynı ağaçtır bana bakan
Hicranlı günlerin ayaz vaktidir artık vuku bulan
Sıcaklığının ateşini aradım sokak sokak
Ellerim bomboş artık,ölümdür kucağımı ısıtan...
Aydınlık lambanın seni yutan sokağı
Işıltılı mezara çevirir her toprağı
Hiç korkma kadınım
Alevlerle süsledim bütün köşe bucağı.
Varlığının yankısı artık duyulmasa da
Sen müsterih ol kadınım
Kimse cüret edemez aşkımızın sesini kısmaya.
Kayıt Tarihi : 3.9.2021 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!