Boş!
Bomboş!
Bomboş bir oda ve soğuk.
Ve sessiz.
Ve kapkaranlık...
Boş olan kalplerimiz!
Bomboş!
Boş!
Öfke!
Öfkemiz!
Öfkeyle ısıtılan bir dünya,
sert bir üslup görünümünde yumuşaklar...
Öfkeyle üstlerine yürüdüğümüz bizim,
ökemiz!
Öfke!
Aydınlık!
Karanlık!
Gömülü bir yalnızlık...
Şahlanmış geliyor bir sapkınlık,
karanlık!
Aydınlık!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta