Boş! Bomboş! Bomboş bir oda ve soğuk. Ve sessiz. Ve kapkaranlık... Boş olan kalplerimiz! Bomboş! Boş! Öfke! Öfkemiz! Öfkeyle ısıtılan bir dünya, sert bir üslup görünümünde yumuşaklar... Öfkeyle üstlerine yürüdüğümüz bizim, ökemiz! Öfke! Aydınlık! Karanlık! Gömülü bir yalnızlık... Şahlanmış geliyor bir sapkınlık, karanlık! Aydınlık!
Talat AltunKayıt Tarihi : 30.10.2011 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!