Aydınlık Geceler Şiiri - Muhlis Ceylan

Gece iki kişi bana geldiler:
Görünmez, karanlık yol gösterdiler,
Önü görünmeyen bir yöne doğru
Gitmek istemedim, burdan dediler.

Yöneldim oraya aydınlık bir yön,
Yukarı çıkılan dar bir merdiven,
Onlar yukarıya çıktılar amma;
O anda engele bendim takılan.

Takıldığım yerde ben duruyordum,
Uçarak birisi geçti diyordum,
Ben basamakları çıkmadım lakin
Dışardan geçeni hissediyordum.

Değişik bir mekân, başka bir mahal,
Küçük bir çocuk var, çok farklı bir hal,
Dostumuz bizlere bakmadı lakin
Onunla çok farklı etti hasbihal.

Bir gül bahçesinde yalnız gördüler,
Perişan halimi seyreylediler,
Bir ara yanaştım o malum zata;
Halim arz eyledim olmaz dediler.

Yine bir mahalde ben tek başıma
Dururken bir anda çıktı karşıma:
O an tüm feyizler aktı hep bana,
Ben çoktan mest oldum gitti hoşuma.

Bir gece de başka zatlar geldiler,
Birlikte yürüdük onlar kaldılar,
Sağdan bir odaya girdiğim zaman;
“Hakk’ın en sevdiği burda! ” dediler.

MUHLİS CEYLAN