Aydınlık Geceler Şiiri - Tahsin Sağlam

Gündüzleri beşerim, geceler insan,
Esasında gecelerde yaşarım ben,
Evvelce ‘aydınlık nedir’ diye sorsan,
Gökyüzünde güneşi arardım hemen.

Şükür ki şimdi aydınlığım geceler,
Gündüz bedenim, geceler ruhum doyar.
Emanet bir zikrim var, kalbim heceler,
Mısraları içime geceler koyar.

Gündüz alıp götürdü, geceler verdi.
Heybemde bir şey varsa geceden kalma,
Usareme geceler aydınlık serdi.
Bir ses duyarım bazen: uykuya dalma!

Hüznüm artınca, gece koşar yanıma,
En karmaşık duygulardan söküp alır.
Tarifsiz bir derman olur ki canıma,
Boşalttığım yüklerim gecede kalır.

Geceler benim mürşidim, okulum,
Anamdan sonraki terbiyem geceler.
Yönünü gecede arayan ‘O’ kulum,
Gecelerde murada erdi niceler.