Aydınlık Arayan Bir Adam

Hey! ..
Kimin rüzgarı bu böyle?
Karanlıkta bir fısıltıyla pencereme yaklaşan
Ve
Ve gölgesi belli olmayan! ..
Dur,esme! ..
Korkuyorum.
Yine kaybettiklerim var gibi.
Issızlığa doğru savrulan
Savrulan yapraklarla birlikte! ..
Nereye gitti?
Anılarım,hangi köpeklerin seslerine karıştı?
Hangi çöldeki akbabalara teslim oldu yine? ..
Ve niye?
Neden terkedildi birden bire?
Oysa hatıralarımın arasında
Öylesine sevgili insanlar vardıki!
Bir kurşun yarasını
Ya da bu yok olmuşluğu
Hiç haketmediler.
Belki namussuzlar kadar
Cesur olamadılar! ..
Anaları vardı yollarını bekleyen.
İşte bu yüzden
Basamadılar tetiğe.
Başka analar da vardı bekleyen
Gözlerinin yaşlarıyla.
Biliyorlardı bunu
Biliyorlardı çünkü.
Keşke karşılarında
Kardeşi kardeşe vurduranlar olsaydı.
Yoz,yolsuzlar,yobazlar ya da.
Gözlerini bile kırpmazlardı
Kırpmazlardı o zaman.
Ve yüreklerine saplanabilecek serseri bir kurşun
Kurşun bile acıtmazdı o zaman! ..