Mazgalın altından bakarlar, örümcek aydınlığa
Her bahar yıkanır saçlar, elveda ayrılığa
Yamaç bulutlardan kayar, saat akrebinde zil
Gözlerim güneşe mahkum, elimde siyah mendil
Vurulmada aman sesleri, değmesinde bir dua
Karıncanın evleri çöker asumanda fırtına
Artık kandan bir dağım, gece kavgada büyüyen
Ölü kalplerin şehrinde, insanlıktır eriyen.
Kayıt Tarihi : 2.11.2013 16:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!