Zulüm gedik açtı surlarımda benim.
Gecenin yüreğine su serp, aydınlık!
Hasret diken açtı güllerimde benim.
Acının ellerine gül ver, aydınlık!
Ruhum karanlığa mahzen olmuştur.
Ne Sokrat ne Buda kurtarır beni.
Aklım mecnunluğa gülşen olmuştur.
Ne Dekart ne Beykın yandırır beni.
İsa’dan sevgiyi almadı kalbim.
Ne de hikmeti kaptı Musa’dan aklım.
Özgürlük çölünde döndüm dolandım.
Aklın karanlıklarında kandilsiz kaldım.
Kayıt Tarihi : 10.4.2007 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!