Aydınlık Şiiri - Mihail Goragor

Sesin yankılanır hâlâ odamın her köşesinde
Dudaklarımda kalmış bir vedanın gölgesiyle
Ellerin dokundu mu ellerime
Yağmur gibi düşer içime sessizlik
...
Dağlarım yüksek gecem uzak
Bir yıldız iner gökyüzünden pencereme
Sanki bir çığ gibi büyür içimde
Her adımda biraz daha yaklaşır düşlerime
...
Sonra bir türkü söyler rüzgar, fısıldar adını
Gözlerim sendedir etraf karanlık
Kuru yapraklar taşır hatıraların yükünü
Kollarım susar, saçlarından başlar aydınlık
...