Aydınlık Şiiri - Gökben Nur

Gül yüzlü renkler
Düz yollardan geçtiler
Kayadibinde otlar bitmedi
Uzunca bir süre.

Uzunca bir süre baktım
Kazılmış çukurlar
Kurumuş kanla doldurmuşlar
Meydanda köksüz ağaçlar
Saymadım, sıra sıra
Bir toprak, bir toprak, öyle bir toprak
Taş yığınıyla çevrelenmiş toprak

Bir siyah, bir beyaz, bir ağıt

Koptum geldim renklerden
Güzdür dediler, yollar diken, yollar kayalık
Tam yürürken
Tutup çektiler kutsanmış eller
Paylarını aldılar
Korktum, koptum geldim güzlerden

Kış geldi, ışıklı karlar yağdı gözüme
Bir soğuk, bir soğuk, öyle bir soğuk
Bulutların üzerinden yağdı
Durmadan yağdı, kardelenler buz tuttu
Kıştır, sürmez dediler aydınlık
Korktum, koptum geldim ışıklardan

Az kaldı bahardır dediler
Yediverenler, gelincikler, gül yüzlü renkler
Bir aydınlık, bir aydınlık, öyle bir aydınlık
Suyu taşıran yağmurlar yağdı
Kazılmış çukurlar doldu
Kursağını şişiren bülbül boğuldu
Korktum, koptum geldim baharlardan

Yaz geldi, hava çok aydınlık
Masmavi gök, bulutlar bembeyaz
Bir sıcak, bir sıcak, öyle bir sıcak
Çöl lalesi kurudu
İhaneti aralardan sızan ışık gizledi
Kavga ettim güneşle
Korktum, koptum geldim yazlardan

Mevsim mevsimi kovaladı
Korku korkuyu
Sıcak soğuğu, soğuk karanlığı
Gün geceyi özledi
Gece günü

Ben o günü göremedim
Görürsem kurtulacağım
Taş yığınıyla çevrelenip
Baş aşağı kurtulacağım.

Anladım

Şehir meydanında asmak için
Yalnızca karanlık yoktur.

21.06.2023