Gör bir ışık karanlıkta parladı,
Etrafına insanları doladı.
Siyah perde dağılıp bir yol açtı,
Gül kokulu yollar ona bağlandı.
Ne cennet bu ne de bir düş âlemi,
Vardır elbet hakikatin defteri.
Bilemezdi, yazamazdı elleri,
Onlara o bilgileri öğretti.
Bir başbuğ ki sarı şafak yüzlüdür,
Yollar ona çıkar, bahtı özlüdür.
Deha akar bakışından taş gibi,
Harekât özgürlükle süslüdür.
Ey kadim soy! Yıkıldığın zamanlar,
Kanla huzur bulan yerde analar;
Doğurdular ay-yıldızlı adamlar.
Erken kalktı en sonuncu olanlar.
Kayıt Tarihi : 14.12.2024 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlıklar ile kaplı olan bir kavimin ortasında yavaş yavaş cehenneme giden bir yolun ardından, bunu alışkanlık haline getirmiş ve en büyüğü çıkaran o kavmin yıldızlı torunlarının sözlerinin o dönem kayıtlanmış ilk halleri.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!