Aydınlığına Doyamadan

Sonu mu geldi baharın,
Kara kış mı yoksa?
Dökülüyoruz yaprak yaprak
Güzelliğini yaşayamadan günün.

Okuyunca mezar taşlarını
Zamanın ne çabuk geçtiğini görüyoruz.
Beş yıl...on, yirmi, otuz, kırk...
Umutla yürüyoruz yine de,
Yanlışlarını sorgulayarak dünün. .

Dün doksanlık ihtiyardı uğurladığımız,
Bugün arkadaşımız.
Yarın sıra kime gelecek, bilen eden yok
Mevsim sonbahar mı desem
Kışın ayazı sardı iyice vücudumuzu
Dökülüyoruz yaprak yaprak
Aydınlığına doyamadan ömrün.