Aydınlığın Hayaliyle Karanlıkta Ölmek

Törpülenmiş hayatın
Vazgeçilmez anılarıydı
Yaşanan o güzel yıllar
Yaşamın
Engin mavilikleri arasında
Bulut denilen beyazlar üstünde
Hızlı ve yarınını düşünmemekçesine uçuyordu
Ve uçuyordu
Nereye savrulduğunu
Ve savruluyordu
Kendi bile hayatın
Hangi engeline takılacağını bilmeden

Kentin zifiri karanlığında
Ve hayatın
Manalaşan bakışları arasında
Sadece hayaliyle paylaşıyordu yalnızlığını
Çünkü hayalinde
Sadece aydınlığa kavuşma umudu vardı
Ama nerden bilebilir ki

“Aydınlığın hayaliyle
Karanlıkta öleceğini”