Aydınlığımın Çelişkili Yumağı

kirli bir ırmak gibi aktım dizlerine
dizlerimde derman kalmayıncaya dek

başımı vurdum taştan taşa
ağaçlara sonra çayırlara
sonra dört duvara sundum kendimi
ama kirli sonra kirli hep kirli
biriktim sonra biriktim hep biriktim
ama kirli sonra kirli hep kirli
seni biriktirmenin doruğuna eriştim
böylece bir süre bekledim
sızdım kaldım kanadında kelebeğin
derken güneş doğdu ay parıldadı
soğuk bir yel esti yaprak kımıldadı
sonra düştü dalından ceviz
incir çatladı koza yarıldı
sonra düştü önüme alınyazım
kirli ırmakta aksetti
sırıttı tuhaf baktı yüzüme
yüzüm yüzüme baktı
yüzüm kirli ırmaktan aktı
derken güneş battı ay utandı aydınlandım
seni biriktirmenin doruğuna eriştim aydınlandım
şimdi bir krater gölüyüm duru derin
dağlarda yalnız dolaşan yel gibiyim serin
artık iniyorum dağlardan işte
biriktirmenin doruğundan
her adımda bir damla eksiliyorsun
her adımda bir damla her damlada bir adım
her adımda aydınlanıyorum
aydınlandıkça adım adım damla damla eriyorsun
adım doruğunda kalacak dağların
ama biriktin sonra biriktin hep biriktin
seni biriktirmenin doruğuna eriştim
biriken değildin sen benmişim anladım
sonra taştım sığamadım kabıma
sonra aştım ağaçları sonra çayırları sonra duvarları
sonra kirli ırmakları sonra aydınlandım işte
ama biriktin sonra biriktin hep biriktin
damla damla biriktin
seni biriktirmenin doruğuna eriştim
ama kirli sonra kirli hep kirli
şimdi damla damla eriyorsun
ama eridin sonra eridin hep eridin
bu benim karartım işte bak
ve dikenli ayaklarımda
toprağın bereketli yüzü
şehvetle durdum karşısında karşıdakinin
bir hırsızın bakışlarıyla süzdüm bilgeliğimi
taşıyıcısı olamadım bu kanatların
her adımda bir damla
her damlada bir adım aydınlandım
işte bak bu benim karartım