Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
.............
Karanlığın perdesini,
Fikrimizle yakacağız.
Cehaleti yara yara,
Aydınlığa koşacağız.
Emekçinin emeğinin,
Hesabını soracağız.
Değerini vermeyenden,
Söke söke alacağız. ..........şiiri ve yazan şairi selamlıyorum.....
Sizin ve gönül dostlarının kalemlerinden dökülen dizeler, birer temenni ve umut kaynağı gibi. Yüreğinize sağlık. Zevkle okudum.
Çok anlamlı güzel bir çalışma.Kutlarım Sayın Ferah Hanım.
Mürsel Adıgüzel
Karanlığın perdesini,
Fikrimizle yakacağız.
Cehaleti yara yara,
Aydınlığa koşacağız.
Emekçinin emeğinin,
Hesabını soracağız.
Değerini vermeyenden,
Söke söke alacağız.
Kadınları köle yapan,
Zihniyeti yıkacağız.
Anamızla, kızımızla,
Saflarda yer tutacağız.
Yığılarak dört bir yandan,
Tek bir yumruk olacağız.
Özgürlüğün ateşini,
Hep birlikte yakacağız.
Türküleri susturmayıp,
Halaylarla coşacağız.
Gömeceğiz silahları,
Kalemlerle vuracağız.
Şairimiz yazarımız,
Hiç durmadan yazacağız.
Çalsın sazı aşığımız,
Semahlara duracağız.
tebrikler yüreğinize sağlık uzun süredir bu kadar içten ve umutları dirençli bir şiir okumamıştım.karanlıkları yırtmak.güneşi selamlamak budur işte çok güzel bir türkü olur.türkülerimiz hep söylensin.yüreğinizdeki umutlar gerçek ve sonsuz olsun.Mezepotamyanın güneşi sıcaklığında sevgi ve selamlarımı gönderiyorum.İsa Tekin
Türküleri susturmayıp,
Halaylarla coşacağız.
Gömeceğiz silahları,
Kalemlerle vuracağız.
SİLAHLARI GÖMÜP KALEMLERİ GÖKYÜZÜNE SERMEK ...
SONRA YÜREKLERE GÖKKUŞAĞINDAN RENKLERİ TEK TEK YANSITMAK...
DÜŞLER GERÇEĞİN KENDİSİDİR ŞAİRİM....
ÇOK GÜZELDİ ÇOK....
Akıcı..mana yüklü güzel mısraların yazaraını candan kutlarım. Tam puan
Kutluyorum kaleminizi. Dadaloğlı'nu, Köroğlu'nu anımsattınız bana. Şiirinizin güzel bir tadı var. İnsanın içini coşturuyor. Teşekkürler paylaşıma...
Haksızların mazlumları ezişlerine kafa tutar gibi, ben de varım arkadaş
Özümüzle sözümüzle
Bangır bangır sazımızla
Cehaleti yara yara
ilme doğru koşacağız
kaleminiz daim ilhamınız bol olsun daha iyi bir dünya icin sevgi için el ele yürek yürege inşallah,,
gurbetten sılaya
selam ve dua ile..
Yanlız değilsiniz, ve yanlız olmadığımızı bilmek
güç veriyor bize, bu güzel şiiri yazan yüreği kutlarım
yıne muhtesem bır şiir okudum aydın kalemınızden yuregınıze sagllık üstad saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 59 tane yorum bulunmakta