Aydınlığa doğru Şiiri - Cihat Solmaz

Karanlığı hohluyorum ellerime
yıldızlar parıldıyor geceden.
Tomurcuk açmış gül masum
koyvermiş kendini
kırık sevdalar gibi
yürek acılarına.

Duyuyorum toprağın kokusunu
buğulu camlarda bir çocuk ağlamasını
ve ninniler söyleyen bir kadın…
Bu gece bütün yalnızlığımla
yürüyorum yıldız bahçelerinden.

Geçiyorum,
başaklar dövüyor dizlerimi
ellerimde zeytin dalları
karanlığı yırtıyor umutlarım.
Özlemlerim aydınlıkta çünkü
doğacak günlerde yarınlarım.

Dostum
biz bu yola çıktıkya bir kez;
ne karanlık,
ne yıldızlar,
ne korku,
ne de ölüm.
Hiç bir şey yıldıramaz bizi.

Haydi uzat ellerini
yürüyelim.
Omuz omuza yürüyelim
aydınlığa doğru.