Aydınlığa 3 Adım Kala Şiiri - Selma Şanal

İzbe köşelerde
Sefil bir hayat
Gurura yenik bir adam
İşte o benim.

Yıllarca sırtında taşıdığı
O karamsarlık
Ve hiç bitmeyen sabrın
Tükendiği bedenim..

Ne bir dost kaldı çevremde
Ne bir teselli
İçkilere sığınır oldum çare misali
Bir avuntu aradım yıllarca
Sır gibi sakladım içimde
Tüm hayallerimi,
Öfkeliydim kendime
Kan kusarcasına
Döktüm kinimi
Onca zamana acıdım ömrümde
Başıboş bıraktığım
Sanki doğuştan örtmüştü üstümü kefenim...

Seçemez oldum renkleri
Hepsi siyahtı sanki
Aydınlığa 3 adım kala
Karanlığın çığlığı duyulurdu kulaklarımda,
Bedbahlığın en yalın haliydi sessizliğim
Bir isyan değildi elbet bu çaresizlik
Uzaktan göründüğü gibi değildi yakınım
Ben ki sadece kendi hayatından geçip gidenim...

19:50__19.12.11