Kırdılar kalemimi,
Nerdesin ey sevgilim!
Aydınlatma gecemi,
Sabırsızdır celladım...
Bende kudret asması,
Şafakla gelen idam.
Sende hasret sevdası,
Şimdi ruhsuz bir adam...
Yalnızlığın mayası,
Sende gönül yazgısı.
Bensizliğin gözyaşı,
Sende kanun damgası...
Ekm’97 / Bursa
Dznlm: 12 Hzrn 09 / Bursa
Kayıt Tarihi : 12.6.2009 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kalemi kırılmış bir aşk mahkumunun son anda aklından geçenler bunlar olabilir miydi acaba? .. Sabahın olmasını istemeyen bir yürek. Çünkü şafakla hazır olacak cellat. Böyle bir dekor düşünülerek yazılmıştır.
birde yoksa arkasından ağlayan satırlara yansıyan böyle sitemler oluyor saygılar
TÜM YORUMLAR (8)