Aydınlat Sevdaların Gönül Fanusundan !

Gönül gönül dedin. Vuruldum tam gönlümün ortasından,
Sevda sevda dedin. Koşturdun beni en zalim sevdanın arkasından,
Harcadım hepsini ne varsa seve seve. Mertlik ve cömertlik kasasından,
Korkmuyorum bugünden sonra. En acımasız aşkların ve sevdaların yasasından.

Anlamadım.Niçin çıkmıyor insanlar riyakarlık boyasından?
Bozulmuşluk,duygu çirkinliği gelir insanların mayasından.
İç içebildiğin kadar güzellik ve cömertlik suyunu asalet tasından!
Aydınlat aydınlatabildiğin kadar sevdaların gönül fanusundan!

Anlayamazsın dediler insanları.Zira,dibi görünmeyen kuyu gibidirler.
Kimisi yaşarken ölmüş gibi,kimisi de daim diridirler.
Önem vermezler fani dünya malına.Zira,ellerinin kiri gibidirler,
Kimisi de tapmıştır dünyanın geçici nimetlerine çok cimridirler.

Anlarsın dediler ömrünün ahirinde,insanların gerçek yüzlerini.
Tanırsın çok uzaklardan bile riyakarların ve düzenbazların sözlerini,
Namuslu ve şereflilerin belli olur anında üzüntüleri,
Döker hemencecik sahtekarların bağları, bahar mevsiminde gazelleri.

Utandırma Rabbim bizi huzuru mahşerde.Bizi Rahmetinle bağışla.
Haberdar et bizleri! Sana giden tüm sevda yollarının sevgi kuşlarıyla.
Hak etmişsem şayet,öldürt beni azap taşlarıyla,
İşlemeyi nasip eyle sevda gömleğimi aşkının rahmet nakışlarıyla.
05/04/2005