Aydınlat Haydi Şiiri - Veli Mehmetoğlu

Yalnızdı sokak lambası
Benim kadar yalnız
Karda terketmişti gövdesini
Işıldayan yağmurlarda ayaklarını
Duman olmuştu aydınlık yüzü
Karanlıklarla birlikte
Benim kadar yalnızdı
Yar nasıl terkettiyse yüreğimi
Yağmurlarda onu
Gözyaşlarım nasıl unuttuysa
Taş kesilip göz kapaklarımı
Yağmurlarda ayaklarını unutmuştu
Ben arkadaştım penceremden
Ben bakardım aydınlık yüzüne
Bıkmadan
Ne dertli başı dumanlıydı yağmurlarda
Nede ayakları üşürdü karlarda
Hadi sende beni anlat
Hadi sende beni aydınlat
Bakma önüne
Niye penceremin buğusuna yazdığımı söyle
Söyle benim söyleyemediklerimi
Altından geçenlere
Bırakma beni karanlıklarda
Hadi aydınlat ellerimi
Yarınlara uzatayım.