AYDINLAR.
Siz; karanlık gecelerin göğünde parlayan yıldızlar….
Karanlıkta, ayrı –ayrı nasılda parlıyorsunuz.
Kendi başınıza varlığınızı göstermeye çalışıyorsunuz.
Güya! ! ! . Dünyaya ışı salıp kendinizce aydınlatıyorsunuz.
Zaman geçiyor, dünya dönüyor.
Güneş;
Hani var ya gerçek ışık.
Dünyanın O’nu gören yanı karanlıktan arınıyor.
Yıldızlarla aydınlandığı gibi yarım yamalak değil,
Tamamı, Onun nur’u ile özlenen ışığa ulaşıyor.
Daha sonra,dünya dönmeye devam ediyor.
Ve…..
Ne yazık ki;
O gece karanlığı!
Dünyayı aydınlattığını sanan yıldız kümelerinin,
Hüküm sürmelerine zemin hazırlıyor….
Kayıt Tarihi : 11.12.2004 20:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyayı aydınlattığını sanan yıldız kümelerinin,
Hüküm sürmelerine zemin hazırlıyor….
Bazen aydınlık karanlıkta bırakır bir çok şeyi.. Örneğin; hiç gündüz uçan yarasa gördünmü sen?..
Bazen zifir karanlıklar aydınlatır gündüzlerin göstermeye güç yetiremediklerini.. Yoksa yıldızları ve kainatın azametini nasıl görürdü insan?..
yüreğinize sağlık..
daha müziksel olabilirdi...
mahmut gider diyarbakır
TÜM YORUMLAR (3)