Mevsimleri tuttum ellerinde, hep soğuktular,
Samanyolu’nun aydınlanma telaşında bir yıldızı kaymış,
dünya rayından çıkmış.
Kaygılandım bak şimdi durduk yerde…
Çelik kuvvet telaşlı koşturmakta;
Feleğin çarkı münhal kalmış,
münferit çokhücreliler nefaset içinde…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta