Ayın dolun haline oturmuş
Aşk anahtarını astığım
Venüs’ü seyrediyorum
Bir de, ant dağlarının tepelerinde seni
Sana döktüğüm gözyaşlarımı
Kayan yıldızların kanadına astım
Geçerken, bıraksınlar gözlerine diye
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
