Aydıncık Güzellemesi Şiiri - Nevzat Dağlı

Kelenderis idi tarihte adı,
Sonra Gilindire olan Aydıncık.
İsmiyle yaşasın, olsun muradı,
Yakışan adını bulan Aydıncık.

Denizi kucaklar koyu, karası,
Tepeler, denizin sanki terası.
Silifke, Anamur, Gülnar arası,
Yolların çatında kalan Aydıncık.

Ormanın içinde sera denizi,
Her mevsim güzeldir beti, benizi.
Akdeniz kokusu yakar genizi,
Rüzgarı terleri silen Aydıncık.

İncekum’u, Soğuksu’yu, Yardibi,
Dar alanda birkaç plaj sahibi.
Toroslara sanki gerdanlık gibi,
Takılıp yerini bulan Aydıncık.

Küçücük şehirde sırlar saklıdır,
‘Bura tarih kokar’ diyen haklıdır.
Bir anıt vardır ki, dört ayaklıdır,
Tarihten yürüyüp gelen Aydıncık.

İskele, devamı eski çağların,
Kanıtı geçmişle sıkı bağların.
Böğrüne gizlenmiş sivri dağların,
Büyük Alan, Küçük Alan, Aydıncık.

Derin mağarası güne açılmaz,
Aynalı Göl’üne değer biçilmez.
Mersin’den geçilse senden geçilmez,
Sevgiyi ortadan bölen Aydıncık.

Sakin sığınağı işte koşanın,
Kentlerde sıkılıp sabrı taşanın,
Astımlı hastanın, güçsüz düşenin,
Derdine çareler bulan Aydıncık.

Halkı doğal yaşar, yoktur özenti,
Yardıma koşar da olmaz beklenti,
Onurlu insanlar, aydınlar kenti,
İnsanı, gözüyle gülen Aydıncık.

Dağ içinden suyu akar bendine,
Herşeyiyle yeter kendi kendine.
Yaz geldimi sanki çeker kendine,
Nevzat’ın gönlünü çalan Aydıncık.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat