Benden sonra bu gün
kalbinizde büyüdükçe küçülen sorular
kendi yokluğuyla sevişip ayrılan çağ
sizden sonra ben
nefes alabilsin diye yaşlı bir adam
ayışığıyla çocuk
YAZI NEREDE
“Sayın yazar,
bu mektubu size olan hayranlığımdan değil, yalnızca sizin kıt hayâl gücünüzün ve cılız yaratıcılığınızın bende uyandırdığı acıma duygusuyla yazıyorum. Hiç bir şaşırtıcılığı olmayacak kadar gerçeğe benzeyen yazılarınızda, okur asla daha önce okumadığı bir şey bulmuyor.
vefasızım, bahar suskusu
verdikçe çoğalırım, aşk suskusu
aldıkça azalan gül suskusu
çirkinim, güzeller suskusu.
ne kalbime kaldım ne de gözlerime
en çok ellerime inandım.
yeraltından aşkı çıkartan
sönen şeylerin közü, düşle gerçeğin
metali okşayan, nesnenin ciğeri
ne kalbime kaldım ne de...
Akşamı güneşleyen su,
aşk ve güvendir çatışıp durduğumuz...
durmadan bir iç çekiş bedenle ruh arasında
paslı çivilere asılmış kalabalıklardan
savaş alfabesidir dudakları upuzun
küçük kalpli adamlar.
tek cografyası vardır rüzgârın
at. Bir çocuğun diline verip yelesini
bana inanır. Ölüme oynayan bir bıçağı
kendi kalbine batırıp. Lekelenmiş yerinden
bir şehri arındırır. Rüzgârın hızıdır at.
Denizle kum arasından seyredilen o doru resim
ormanda ışıklar içinde üç şair:
metin, behçet, uğur
abilerim, içimi dolduran büyük çocuklar
camda eriyen kumdan aldım sizi
bu çerçeve şehr-i küldür
Sen sesini değiştiriyorsun, ben kendimi
Hoş geldin kaos, simyanın kankardeşi akıl.
Kadavradan doğan bir hiçlik ya da ötesi
Bir uğultuda aynılaşan iki anlam
Sen tenden geçiyorsun elmasa
Ben tinde yontuluyorum ötelerden öteye.
Kendini seyrediyor iç denizindeki ışıkla
Sevişe sevişe biten yaz, hazan ve yağmurlu günler
Çocukluk resimlerimizden akıp gidiyor
Kalbi birbirinden seken
Çılgın atların ve kırbaçların ucunda.
‘bütün dilleri bilir aşk... nasıl bilmesin’
Bir kâğıt su içinde, mis ve misk
ağzın ve öpüşlerin. Kâğıt: zamanın ilk hali
Sevincin olduğu yerde korkunun denizi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!