Benden sonra bu gün
kalbinizde büyüdükçe küçülen sorular
kendi yokluğuyla sevişip ayrılan çağ
sizden sonra ben
nefes alabilsin diye yaşlı bir adam
ayışığıyla çocuk
YAZI NEREDE
“Sayın yazar,
bu mektubu size olan hayranlığımdan değil, yalnızca sizin kıt hayâl gücünüzün ve cılız yaratıcılığınızın bende uyandırdığı acıma duygusuyla yazıyorum. Hiç bir şaşırtıcılığı olmayacak kadar gerçeğe benzeyen yazılarınızda, okur asla daha önce okumadığı bir şey bulmuyor.
vefasızım, bahar suskusu
verdikçe çoğalırım, aşk suskusu
aldıkça azalan gül suskusu
çirkinim, güzeller suskusu.
ormanda ışıklar içinde üç şair:
metin, behçet, uğur
abilerim, içimi dolduran büyük çocuklar
camda eriyen kumdan aldım sizi
bu çerçeve şehr-i küldür
Sen sesini değiştiriyorsun, ben kendimi
Hoş geldin kaos, simyanın kankardeşi akıl.
Kadavradan doğan bir hiçlik ya da ötesi
Bir uğultuda aynılaşan iki anlam
Sen tenden geçiyorsun elmasa
Ben tinde yontuluyorum ötelerden öteye.
Kendini seyrediyor iç denizindeki ışıkla
Sevişe sevişe biten yaz, hazan ve yağmurlu günler
Çocukluk resimlerimizden akıp gidiyor
Kalbi birbirinden seken
Çılgın atların ve kırbaçların ucunda.
‘bütün dilleri bilir aşk... nasıl bilmesin’
Bir kâğıt su içinde, mis ve misk
ağzın ve öpüşlerin. Kâğıt: zamanın ilk hali
Sevincin olduğu yerde korkunun denizi
Aşk da tükendi içimizde
Uysal bir komşu bekliyor gözlerimizi
Biraz başkalarıyla üşüyen kalbimizden
Dilimiz değip geçecek son kuşlara da. Öylesine bir mevsim
Kış. Beni ısıt ısıt beni ölülerin yüzüyle
Kendine bakıyor deniz
Kendine bakar gibi bir korsan denize bakıyor
Tek tanık kum: deniz korsana korsan denize
Aşk ve ölüm
Ne bir taş kaldı mezarlar için ne de bir tablet
Rüzgârın geçtiği söz
bir yıldızın binlerce nedenden sönmesi
nasıl da sessizdir içe kapanmış aşklarda
hem tek başına kırgın ve cömert
genç bir kızın yaşlı bir adamla sevişmesi
hem de utancın içten içe zaferi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!