Sen bilmeyeceksin;
Adına şiirler yazıp saklayacağım.
Şair-i meçhulun kalacağım.
Cemal Süreyanın Üvercinkasını, Yılmaz Odabaşının Feridesini, Ümit Yaşarın Aytenini, Nazım Hikmetin Pirayesini kıskandıracağım.
Mona Rosayı unutturacağım.
Neden yalnızsın diyorlar
Değilim diyorum
Kapım açık
Pencerem sokağa bakar
Bakın diyorum
Karşı apartmandaki sapık karı
Bir seni görsün istiyorsan gözüm,
Bir beni görmeli gözün.
(Özdemir Asaf)
Sen de beni sevmelisin, seni sevdiğim gibi,
Çocukça bir sevinç giyinmeli yüzün
Seni seviyorum
Ama bu seni hiç ilgilendirmez
Gelmeni beklemek tarzım değil
Bir martı kanat çırpar ve ben seni severim
Hepsi bu..
Sokağımda erken yaprak dökmüş çıplak bir ağaç
Islak sararmış yaprakları yerde
Gökyüzünde donuk hazin bulutlar
Alıp götürür güneşli günleri
Masalar eksilir, hüzün uzar ceddelerde
Yürüyorum sola sola başım önümde,
Ne evimde resmin,
Ne zihnimde ismin
Her şey ne güzel
Bir unuttuğum sensin
Yenilenerek gezerek gülerek
Sen bir kelebeksin rengarenk
Güzelliği herkes tarafından kabul gören
Ben ise tahtadan boya kalemi
Resmin üzerinde duran seni çizen
Sen bir kuşsun rengarenk
Hele şöyle karşıma geç otur
Bir kaçak çay içelim
İçimden geçenler olmasa da
Sana diyeceklerim var
Arada gülümse, söylediklerime değil
Ben mutlu olayım diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!