Aydın Otobüsü Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Birileri otobüse bindi Aydın’da,
Sanırım ikisi kızkardeş,
Bildiğimiz yolcu tipi, biletleri okundu,
Valizleri de bagajdan düşmese bari,
Her biri de koltuklara sindi anında,
Beklediğimiz şekilde çekildi kapı,
Otobüs, törenle ayrıldı garajdan.

Çok geçmeden, yola daldım;
Neler oluyor anlamıyorum,
İp gibi uzanan bu yolda..

Biri hemen karım oldu zurnalı bir düğünde,
Olgundu ve mutlu bir hayattı dünyada dileği,
Genç olanı okumaya gelmişti evimize,
'Baldız bu kadar olur! ' derdiniz,
Sere serpe film çevirmeler orta yerde,
Bir görseydiniz; neler oluyordu;
Elim ayağıma dolaşıp her gece,
İşler arapsaçına dönüyordu.

Birgün “ya ablam, ya ben” dedi dilinde,
Karım ne derdi?
Namus aranır mı elin adamında?
Ertesinde iş;
“Ya kardeşin, ya ben! ” dememde.

Kardeşin kardeşe ettiğine bir bakın da;
Tez otobüsten inin, yol yakınken Aydın’da
Ya da mutlu kalıp çıkmak için kerevete,
Hayal kurmayı bırakın da,
reklamları okuyun gastede.

24.03.2000 - 2009