Şu kendine aydın diyen içi kara yobazlar.
İrfanı yok. basiretsiz, okumamış ki yazar.
Alim değil, arif değil, mangalda kül komazlar.
Papa ile dost olur da, bizim imama kızar.
Bir kampanyada rastlayıp, ucuzlukta almışlar.
Kimi prof, kimi doçent, kimi doktor olmuşlar.
Şöhreti dalkavuklukta, ünü hırda bulmuşlar.
Hır çıkarmakta ustadır, görevi dirlik bozar.
Entellektüel değildir, maddeden öte gitmez.
Atasını maymun bilir, kendine aklı yetmez.
Kulluk şerefinden yoksun, hiçbir şey mutlu etmez.
Ölüm korkusu sarınca, o yaşlandıkça azar.
Vatana millete düşman, kendisi ile küstür.
İçinde bin türlü pislik, görünüşte dürüsttür.
Toplumu manen çürütür, tehlikeli virüstür.
Kaf dağından koku saçar, cam kavanozdan sızar.
Nisari arifler meclisi arar kalmış naçar.
Zamane aydınlarının, karanlığından kaçar.
Gerçek aydın kamil olur, etrafına nur saçar.
Ruha gıda, derde deva, kalplere eder nazar.
Kayıt Tarihi : 27.3.2008 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Demokrasi düşmanı, diktacı madrabazdan.
İnançlarla kavgalı, birçok çağdaş yobazdan,
Gına geldi millete, yeter artık el aman! .......Adem UYSAL
EYVALLAH USTA KALEMİNE BEREKET.....
TÜM YORUMLAR (12)