Aydın Abanoz Şiirleri - Şair Aydın Abanoz

Ruhum kararmış arzularımdır ızdırap
Gönüller sürgünde düşmüş bitap
Kulaklarımda çınlayan onulmaz hitap
Cihadın anılır çocuklar omuzunda

Konuşurdun her şey susardı

Canlar yeşerir gönül bahçende
Ruhlar ebedileşir bir katre eşkinde
Nasipsiz aşığın olurum da eşikler önünde
Bir tebessümün var onu da saçar gibiyim

İçim kabarır gözüm dolar yaş akmaz

Vicdana kafes nefse köleyim
Yalnızlığım sana cehaletteyim
Ümidinle olsun bir kez güleyim
Hüzne yas tutturan sevgili

Niyetlerdesin akıldasın

Duygularımın tevcihi sende
Düşüncelerim,amansızca seyrinde
Uyandığım, irkildiğim her seste
Dudaklarım adını öper bulurum

Sancılarım kesif, bilmez dostlar

Girmezdin, duymadan
Eşikte köle,
Ortada ayıp, sahipsiz.
Çıkmazdın onsuz yola
Bakmazdın onsuz yüze
Ezelden ebede

Tarifsiz duygularım coşar oldu
Bir katre gözyaşında boğulmaktan korkarım
Hep seni arar dururum da
Bir ümitvar bakışında dağılmaktan korkarım

Ellerim aşkımı boğar bitmez çile

Uğruna neyim
Duydum, insafsızdım, pişmanım
Ama çare yok
Yoluna girmek için ne bekliyorum

Bu yol sana yakın bana uzak

Yine yalnızım
Ok misali doğru, şaşmaz
Duygularım zayıf
Gözlerim seni aşmaz

Huzurum sende

Emanetin sensin kalbimde
Aklım insafsız elimde
Menekşe sümbül sitemde
Güller kokunla şımardı

Ellerim çaresiz tutmaz