Aydın Şiiri - Yaşar Yaramış

Şu bizim Aydın
Tuhaf adamdır vesselam.
Adı Aydın ya
Kendini hep aydın sanır.
Sırf milletten farkım olsun diye
Bile bile köpek der kediye.
Her zaman, her şeye,
Karşı çıkma hastalığı vardır.
Bu hastalığı dinmedi,
Dinmeyecekte yıllardır.
Önce aslını inkarla başladı işe,
Maymundan türediğini söyledi.
Kendi benziyor ya ibişe,
Hep Darvin saçmalığını dinledi.
Tarih ona göre koca bir hiç,
Ağaç kovuğundan çıktı ya kendisi
Asla olmaz piç.
Din, zaten onun için bir afyon,
Taktı mı boynuna kravat,papyon,
Ondan âlâ çağdaş mı olur?

Açılıp saçılmak,
Hergün bir başkasıyla olmak,
Sarhoş olup yere zıbarmak,
Sokaklarda nara atıp bağırmak,
Onun gözünde uygarlığın daniskası.
Yapmak zor,yıkmaksa kolay.
Etrafa saldır,küfret
Al sana,işte büyük bir olay.
Bir taşla iki kuş vur.
Bir anda şânın,şöhretin artsın.
Ekrana çık. gez kanal kanal.
Gazeteler boy boy resmini bassın.
Çaptan biraz düşünce;
Kimseye mangalda kül bırakma.
Durma hepsini savur.
Senin yaptığını bize,
Ancak yapar gevur.

Herzaman,her şeye muhalefet et.
Sıkışınca dön arkanı,çek git.
Ar,namus senin için
Zaten yıkılması gereken tabu,set.
Yavuz,Fatih,Mevlâna,Atatürk
Daha ne yapsınlar
Bu millet için.
Oyuncağı olamaz,bu koca millet
Bir kaç meczubun,piçin.

Adı aydın ya aydınım der.
Her gün türlü türlü haltlar yer.
Deveyi sağ salim teslim etsen,
Sabaha kalmaz,hamuduyla yer.
Millete küfreder,bol bol alkış alır.
Kendini bilmez,
Bindiği dalı keser.
Kestiği dalın altında
Yine kendi kalır.
Milletle hep alay eder,
El Mersin'e,o tersine gider.
Özgürlük der,hayvanlaşır.
Tavuk pisliği gibi,
Hep ona buna bulaşır.
Bilmeden bilgiçlik taslar,
Hergün gider, bir yere tostlar.
Böylesi aydınlar
Düşman başına a dostlar.

Ne diyor bak,(hz.) İsa
Kötü alim su bendinin
Önünde ki taşa benzer.
Kendisi su içmediği gibi
Suyun bağa akmasını da engeller.
Ey yemeğin tuzu olan alimler!
Her şeyi bozulmaktan tuz korur.
Ya tuzu hangi şey korur.

14.03.1999