Aydın Şiiri - Aydın Yıldız

Aydın

Koparmasın yüreğin seni
Yalancı çığlıklarda
Yarını olmayan yalancı sıcaklıklardan
Umut ektiğin kadar biter
Bu topraklara
Gözün hep olsun ufuklarda
Aradığın sıcaklık güneş kadar yakıcı olsada
Bulamazsın aradığını bu topraklarda

Ayaz tutmuş geceyi
Gecenin içinde bir ben
Kalmışım sokaklarda
Birde kaldırım taşları
Etrafımızı sarmış yalnızlık
Her köşe başında
Her sokağı kesmişler
Sokakda kalan sadece ben

Garibin gönlü hoştur
Sıcak sohbet ortamında
Yalnızlık haykırsa da
Yüreğinin ta ortasında
Yarınlara umut ektim der bekler
Her doğan güneşi garibim
Bin bir umutla
Gönlüne saraylar kursan sen
Nafile etmez ona minnet
Kendi halinde kurduğu hayaller
Beş para etmesede
Oturmaya minderi olmasada
Kendi içinde düşlerim
Değişmez dünyanın servetlerine

Yalçın yamaç kayalık yerdesin
Düşeceksin deme kimseye
Düşecek olursa tut onu
Düştüğü yerde
Umudunu koparmasın
Ne yaban elin insanı
Nede dünyanın duygusuz insanı
Kalbinin attığı kadar yaşayacaksın
Gözünden yaş aktığı sürece
Duygularınla varsın
Kalmazsa dudaklarında sevdalı sözlerin
O zaman yaşamaya değmezsin

Kumdan kale yapma etrafına
Savunmasız kalırsın
Et den duvarlar kur etrafına
O zaman yıkılmazsın
Dünya dolu olsa paran
Her şeyi satın alsanda
Gücünün yetmeyeceği
Bir şey var
Sen kibirlisin sormazsın
Ne diye
Söyle gönül insanı
Sen düşün
Yüreğimi satın alamazsın

Aydın yıldız