Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
bulutlara doğru kuşlar eşliğinde
yükseliyoruz valsın kanatlarında
yeryüzü kayarken altımızda
gözlerin gözlerimde
gülümsüyorken bana
saçlarımın kokusunda dokunuş
fısıltımda şiirim
aydede düşlerine uzanır gibi
yüreğinin enginlerinde masalım
Onun yüreğine masallar sığdırabildiysen şair...
İnsansın aşksın kadınsın demek ki..
Çünkü bazen çokşeyken hiçbirşey olabilirsin zamanın yitik sorgularında.....
Çok güzeldi kutlarım...
Hanımefendi
Aynı nefasetin devam ettiğini görmek mutluluk verici. Satırlarınızı okumak büyük keyif. Gönül denizimden alkışlarla mavi mavi 10
kışkırtıcı kokusu, eskimiş sokakların
rüzgara kapılan beyaz şifonum
kuytulardan gelen viyana esintisi
bu gece sarhoşum
atmosferinde kadehin
tütün gözler ile
duman sözler çekiyorum
aynı kalp izinde
katran karasına karışıyor nefesler
HARİKA.
Bitimsiz saygılarımla...
Âlimoğlu
Susturmak tüm kelimeleri ve yüreği ile konuşmak mükemmel aşkın en güzel yanı olmalı bu muhteşem satırlar için kaleminize Yüreğinize sağlık
Saygılar
Kaleminiz bence yalnızca şiire yatkın değil sevgili dost. Bir senaryo bütünlüğü içinde yazdıklarınızı değerlendirmek gerek. Net, içten ve doğru bir dil kullanımı ile çok güzel bir çalışma.
*****Yürekten kutluyorum sonsuz selam ve sevgilerimle*******
Aydede düşleri ….
Öyküsü ; okuruna yaşatırcasına izlettiği şehir manzaralarına koşan ama onun çok ötesine geçen bir düşsel şiir şöleni…
Şiir ; okuruna öykünün içinden kopup gelen ama şehir manzaralarından öte geçen düşsel şölenin içinden doğan çarpıcı bir sevda öyküsü …
Fısıltıyla okunmalı, uyanmamak için Aydede düşlerinden ….
Kutluyorum sayın Rengin Alacaatlı , her zamanki özenli ve nitelikli çalışmanızı, emeğinizi, şiir yüreğinizi saygı ile …
titreyen sesinde kayboluyor zaman, bu kez fısıltıyla oku…
Çevirip başımı gökyüzüne bir yıldız tutuyorum en parlağından. Şimdi cancağızım, geceyi koyup yastık altımıza aydede düşlerine dalalım içimizdeki çocukla. Sabah uyandığımızda günaydın canım derken yüreğimizde düşlerimizin rengi olsun. ...ve hikayesinde tüm artısıyla bir yüreğin güzelliği anlamına gelmiş..tebrikler olsun izmirden alkışlar size sayın şaire....
sokulup birbirimize
o eski meydanda
tam da orta yerinde
susturup sözcükleri
yüreğimizin tınısında
aynı kulaklıktan “caruso”
ölümü aklımıza getirmeden
yaşadığımız kadarıyla
en doyumsuza doyarcasına
yaşamı avucumuzda ısıtıp yudumlarken
sımsıkı sarılıp da meydanın orta yerinde
bir tanrının yüreğinden düşer gibi yeryüzüne
seni seviyorum cancağızım dercesine
bir meydanın orta yerinde…
O güzel duygularınızı şiirleştirip bizimle paylaştığınız için
Güzel şiire ve yazarına saygılar
Çevirip başımı gökyüzüne bir yıldız tutuyorum en parlağından. Şimdi cancağızım, geceyi koyup yastık altımıza aydede düşlerine dalalım içimizdeki çocukla. Sabah uyandığımızda günaydın canım derken yüreğimizde düşlerimizin rengi olsun.
rengarenk güzel bir çalışma olmuş tebrikler
Çocukken Bizde Aydede derdik göteki Ay'a
Ne Güzel Siznde Aklında kalmış, bu isim uzaklarda.
Harika bir şiir'i, müthiş bir anlatımla okuduk Valla,
Emanet ettim, güzel şair'i Allah'a :)))
Bu şiir ile ilgili 68 tane yorum bulunmakta