AYDAN UTANIR GÜNEŞ
Bulutlar sabahın ilk nefesinde
Gözyaşlarını dökerken denize
Geceye saplanır bir hançer
Ay’dan utanır Güneş
Kederli kırlangıç ağustosun göçünde
Akşam sığınmanın telaşında günün
Zamansız saat gibi
Güne inat yıldızlar süslerken göğü
İçimden limansız gemi geçer
Nuh’un tufanına takılmadan
Sığınabilsem Cudi’ye
Ya da uzanabilsem Ararat’ın kıyısına
Ve uzatabilsem güvercin kanadından bil dal zeytini
Yüzümde kalırdı aşk lekesi
Prometus’un ateşi çalıp sunuşunda gizlenirdi
Alevler içinde beni sarmalayan şevki
ALİ HAYDAR DENER
Kayıt Tarihi : 24.3.2018 15:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!