Tüm şehir uyuyor,
Ayışığı,deniz,şiir,aşk bizim...
Ruhlarımız kenetlendi,Gökkubbe ketum!
Yıldızlar,gözlerini kapatmış,
Üstelik Cunda'ya ilk gelişim...
Vakit gecenin ikinci yarısı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
