Ayçiçekleri Şiiri - Gözde Hatiboğlu

Yüzünü güneşe dönmüştü ayçiçekleri
Biraz boyun bükmüşler sıcaktan
Hüzünlü bir gün ortasında boğaza karşı Aşşk
Biraz sessiz belki, biraz da korkarak
Hayatıma dâhil olduğun yerler taş toprak
Özenle topluyorum aşkı kırıntı halinde geçmişten sıyırarak

Varlığın huzuruma ve keyfime anlam katıyor bunu bil
Zaman ve sabra teşekkürüm var, yenilendim
Mutluluğun içine koyduğum mutsuzluk kadar
Mutsuzluğa kattığım mutluluk eşit
Baktığım yer değişiyor sadece kabul edişimle
Değişimim özümü arayışımdandı, buldum sayende

Dalganın tenime serptiği su damlası gibi
Hayatıma girişin ani ve ürpertici
Farklı süreçlerden geçtik zaman eş düştü şimdi
Beklenmedik bir sorunun karşılığında ördüğüm duvar
İçimin çocuk yanını ağlatmamak adına savunmam var
Sen yine de yakınımda kal
Araladım hayatımın kapısını, açarsın belki

(5.Temmuz. 2007)