Ayçiçekleri Şiiri - Şiirimsi Adam

çalkalanıyor dışarılar,
çalkalanıyor kuytular...
demir kapılar kadar,
yakın ayın yüzü,
veya
kaldırıma park etmiş arabanın
altına kaçıp saklanıyor sevda...
erirken yolun üzerinden,
o sıcak akan kan,
biliyorum ki;
kırmızılar donatacak,
bu koca ışık silsilesini...
beton ve cam yığınlarının arasında,
kravatı boynumdan koparıp,
savurup ceketi yerlere,
ulaşıp uçsuz bucaksız,
hasat zamanlarına,
ilk kez haykırıyorum o yazdan sonra,
sevdayla ve umutla...
yasak veya anlamsız mı bilmem ama,
koynuma ayçiçekleri doldurdum...
hala güneş varken,
hala kent ıslanmamışken...