Ayçiçeğim Şiiri - Yeşim Yorulmaz

Sarı yazmalım, selvi boylum, ay yüzlü, ayçiçeğim.
Kadrin, kıymetin bilinmedi, hiç kimseye adın söylenmedi.
Kırıttı karşındaki orkidesi, gülü, nergisi.
Senin adın hiçbir kıza verilmedi.

Huuu diyerek kıble misali döndün de güneşe.
Uzattın boynunu, mağrur vaziyette göğe.
Geldi hüsmen ağa cennet bahçenize.
Vurdu da beline beline, bir ah bile demedin ayçiçeğim.

Hayat böyle acımasız, vurdum duymaz.
Duygu nedir bilmeyen hey aldırmaz.
Gül denilen nankörün peşinden koşturan canbaz.
Kanadı da elin, yüreğin,bedenin.
Çatlattın da ay yüzlümü ne oldu.

Aldırma be ay yüzlüm, ayçiçeğim.
Varsın dile getirilmesin ismin, sesin.
Her evde var bir yerin, lezzetin.
Vefasıza aldırmadan, yaşa sen ayçiçeğim.

Of, of, efkarlandım. Gözlerim doldu.
Bu hayat beni, gerçekten çok yordu.
Yalnız Alya'nın tek can dostu.
Ağzımın tadı, dişlerimdeki çıtırtı, kavruk kokulum.
Sarı yazmalım, ay yüzlüm, selvi boylum, AYÇİÇEĞİM.