Ayçiçeği ile Güneşin Aşkı

Ayçiçeğinin boynu büküktü
Yere bakıp duruyordu
Sanki çok mutsuzdu
Bir an olsun başını kaldırmıyordu
ne olduysa o an oldu

Karşıdan bir parıltı geldi
Sanki sıcak bir his vardı
Her yeri aydınlatıyordu
Her yere ışık saçıyordu

Ayçiçeği o an güneşe bakıp kaldı
İçinde öyle güzel bir his vardı
Sanki aşık oluyordu
Güneşe baktı onu takip etti

Güneş nereye kafası oraya
Ama güneş batınca boynu büküldü
Nereye gitmişti sevdiği
O an başı yere eğildi

Sabaha karşıydı güneş yine çıktı
Ayçiçeği mutlu oldu
Sevdiği yine gelmişti
Akşam olunca güneş yine gidince
Ayçiçeğinin yine boynu büküldü

Birkaç gün böyle devam edince
Ayçiçeği güneşi gitmesine boynu bükülüyordu
Ama üzülmüyordu
Çünkü geri geleceğini biliyordu

Keşke ayçiçeği gibi senin geleceğini bilsem
Her sabah seni görsem
Her sabah seni beklesem
Keşke her sabah benim güneşim olsan