Hayata, toprağa
çokluğa ve yalnızlığa
sıkışmış yasak cennetim.
Kal desem
seni bırakırlar mı bana...
gökyüzünü sarmışsa da karanlık
hala umudundayım;
çünkü doğuyor bir yerlerde güneş,
kentlere, kasabalara, köylere...
Bir yerlerde güneş...
Sımsıcak...
Dokunmasa da dudaklarıma
biliyorum bir yerlerde var aydınlık.
Bu yüzden inanmalıyım mucizelere;
yasak kalkacak.
Kayıt Tarihi : 17.5.2006 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!