Ayçiçeği Şiiri - Murat Akyol

-bir bak kendine...
ayçiçeğinin, buruk hikayesinde-

sen hiç
yol kenarlarında
yanlız başına
kimsesiz büyüyen
bir ayçiçeği oldunmu
özledinmi ayçiçeği tarlalarını
kalabalık
kolkola
uçsuz bucaksız
dağınık

rüzgar acıttımı canını mesela
yağmurlar durmadan yıkadı
güneş ardı sıra yaktımı

gün gelip acımasız bir el
gövdenden ayırdımı seni
yanlızlığa kızıp dururken
bitince toprakla bağın
ölümü yaşadınmı

açlığı bilirmisin
düştünmü yağan kar üstünde
gezinip duran kuşun çaresizliğine

çöllere uğramadın
öğrenmedin susuzluğu
kaktüslerle konuştunmu
onlarda bulamazsın
sendeki umutsuzluğu

küçücük kavanozdaki
bir başına
yanlız balığa acıdınmı hiç
kocaman denizlerde
düşledinmi onu
başucuna çakılıp
çaresiz zamanlarca

dualar ettinmi yaşlı bir kadına
çocukların saçlarını okşadınmı
gönül almayı bilirmisin

yandınmı şarap kırmızısı gibi
sağanak yağmurlarla seviştinmi
sırılsıklam
dermansız kalana dek
gözyaşların damlalara karıştımı
ıslak sigara içtinmi

bekçilerden ateş istedinmi hiç
peki ya çöpçülerden
onlara bir defa yürekten
kolay gelsin dedinmi
sabah sükunetinde
doğan güne şükrettinmi
uykusuz
bitkin
akşamdan kalma üstelik

Daha ne diyeyim
kısacası sevmedin
kısacası yanmadın
yaşamadın sen
bak boynunu bükmüş bir ayçiçeği
umurundamı oysa
ne ayçiçeği
nede ben

(Vezirköprü Eylül 97)