Ayçiçeği Şiiri - Aydın Ahmet

Bir ayçiçeğiyim ben upuzun tarlalarda
Gün tepelere çekilince eğerim başımı
Göklerde uçan bir kartal gibiyim, dikim
Gölgelenir dibimde çayır karıncaları
Hiçbir zaman oynamaz kaşım
Sonbahara kadar ısıtır beni güneş
Sanmayın bir sarmaşığım
Dim dik durur göklere doğru başım
Böyle durmam inadımdan sanmayın
Ben güneşe aşığım
Ve her çekirdeğim düşünce toprağa
Zemheride ayazlara karışırım
Nevroz ateşlerini beklerim biteviye
Bulutlar çekilince üstümden
Toprağı kanatır ilkbahar
Her şey kan revan uyanır dünyaya
Toprağı tırmalayarak doğururum
Gebeyim yeni sancılara
Sancılarım döner doğuma
En güzel muştulara
Binlerce ayçiçeğim olur
Sunarım toprak anaya
Boyanır yüzüm kadife sarılara
Herkes güneşten kaçar
Bense güneşe vurgunum oysa
Homurdanır birden bulutlar
Çatırdar direkleri göklerin
Boşanır gökyüzü ağlar yağmurlarla
Boy veririm o zaman
Daha da ulaşmak için ona
Ve bir eylül, kuşluk vakti
Alıveririler başımı birden
Beni kırk parçaya bölen makinelerle
Yağımı ayırırlar, posamı başka diyarlara
Yüzlerce büyüttüğüm gözlerim nerde!
Hangi çuvalda giderim bilmem fabrikalara
Ve bir eylül akşamı
Atarım kendimi yazlık sinemalara
Bir külahın içindeyim parça parça
Belki de astarı delik urbalarda
Siyah beyaz filmlerle
On beşinde kopiller çitler beni
Atarlar kabuğumu ayak altlarına