Ayçiçeği Şiiri - Furkan Kara

Hiç bakamasa da
Çok uzak olsa da
Severdi güneşi günebakan
Uzardı uzardı uzanamazdı
Dayanamazdı,
Çaresiz bükerdi boynunu
Bin parçaya bölünür
İçten içe içlenirdi
Dertlenirdi
Sevgililer görürdü
Sevgilerini görürdü
Yetmez miydi sıcaklığı
Yetmiyordu,
Neden ömrü bir gün değildi
Akşamları ayla dertleşirdi
Ayda aynı dertteydi-bilemezdi-

Ay anladı, anlattı
Güneşin sahte sevgisini.
Kovalamaca nereye kadardı
Bitmeliydi, bitti
Yeni bir şeyler olmalıydı
Oldu,
Ay günebakana aşık oldu
Bunu ona da söyledi
Artık sevgili olmuşlardı
Çok hızlı ilerledi her şey
Günebakan ayçiçeği oldu
Akşamları daha eğlenceliydi
Yıldızlar onlara eşlik ediyordu

Güneş bir gün fark etti
Gördü ki ayçiçeği terk etti
Sebepsiz-sorgusuz soldu
Uzunca bir süre görünmedi
Etrafı kara bulutlar sardı
Ay ağlıyordu yağmur oluyordu
Ayçiçeği ölüyordu
Ay ağlıyordu çiçeği ölüyordu

Ay yaşatmıştı
Güneş öldürüyordu

Ay/çiçeksiz
Gün/eşsiz kalmıştı…