Kalbini kırdım, parçaladım, üzdüm onu..
Yalan söyledim.
Çok derinden yaraladım onu,
Bu sefer gerçekten kaybettim…
Çok saçmaydı yaptığım;
Bir kağıt ve kurşun kalem aldı eline.
Yavaşça masaya oturdu ve lambayı yaktı.
Düşündü sonra, kafa yordu.
Aklına bir şey gelmeyince sinirleri bozuldu.
Güzel şeyler yazacaktı, aklına neden güzel şeyler gelmiyordu?
Kalemi bıraktı.
Sen, evet sen; yüreği, düşünceleri büyük Çocuk!
Nasıl oldu da gönlünü bana kaptırdın?
Nasıl oldu da senin ilkin olmayı başardım?
Haksızım..
Daha küçük yaşta gülüşlerini, düşüncelerini çaldım.
Sebepsiz yere seni ağlattım ve seni buhranlara saldım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!