Konyaya yine karanlık çöküyor.
Günler esmer, esmer esiyor.
Yüreğim ayçekirdeği yaprağında kaldı.
Uzanıp yapraklarını okşamak istiyorum.
Sevgilim boşluğa az kaldı, nefesim tükeniyor,
Bu gece şafak nasıl sökecek bilmiyorum.
Konya’nın karanlığını sıyırıp güneşi görecek miyim?
Yapraklar dokundurmuyor yürek eğmiyorlar.
18–11–2009
Yusuf BozkayaKayıt Tarihi : 28.12.2010 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!