Sordum bir soru, kimse cevap vermedi.
Aradım bir ışık, kimse yol göstermedi.
Bir de doğaya sordum. O'na aklım yetmedi.
Sonra baktım, gördüm ki, tek ışık, tek yol, İslam.
Her derde deva oldu. Tek bir eksik vermedi.
Sarıldım. Bu hak diye. Huzuru onda buldum.
Ben bir şey biliyorum. Ne mi?
Gülümsemeyi.
Nasıl olsa hayat geçiyor
Ben gülümseyerek geçirmeyi biliyorum
Ara sıra güneşin doğuşunu izliyorum
Ara sıra da batışını
Nedir insanlığın üzerine sinen bu karanlık?
Ne adalalete dayanan bir kavram,
Ne de sevgiye dair tek bir şey,
Dostluklar yerini ihanete,
Kardeşlik menfaate bırakmış
Haya utanç kaynağına, aşksa bir oyuna dönmüş
Karanlıklar yağıyor bu ışığın üstüne
Kanlı eller saldırır kutsal davam üstüne
Def ederim dünyayı Rab rızası üstüne
Yılmam düşse bedenim kara toprak üstüne
Gölgeler hep düşse de yüreğimin üstüne
İnancımın nurudur. parlar beden üstüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!